COME UN CAN

Quando mi vado a Venezia
me par de esser un can
che quando io moea
par tute e strade el vol andar
tuti i sestieri par tute e rive
e nol ga pase fin che tuti i posti nol ga girà
caminar caminar
dove e to gambe vol andar
tanto dentro dea to testa
già ti cominci a pensar
che a casa tua ti xe tornà

coro
QUANDO MI PENSO A VENEXIA, ME VIEN TANTA
VOIA DE TORNAR

caminae soto ea piova fasendo manca da scuoea
un bagno in "bacan", el spiagion del venexian
ea jole sentada so dal ponte
ea vetrineta coe rode dei dolsi pai putei
el omo coea sesta in man
che vende fave su un scartoso de giornal
no ghe xe machine che tegna
venexia xe un paradiso pai fioi

controcanto
quando mi penso a venexia, me vien tanta voia de tornar
coea nebia de note a caminar sensa schei
un giro in barca a vogar pa i canai
un salto aea certosa a tor i fruti che crese soi
i profumi pae strade eser fioi inamorai
e col siroco vien manda tuti coi pie bagnai
coi pie bagnai pae cale de venexia

dedicada a ti venexia
che tanto ti mà dà
daea tera ferma so smontà
camino faso un ponte e l'atmosfera cambia già
continuo a caminar. "varda che bea ciceta"
naltro verso ea giornada ga ciapà

coro e risposta
QUANDO MI VADO A VENEXIA
A CASA SO TORNA'
QUANDO MI VADO A VENEXIA
A CASA SO TORNA'
QUANDO MI VADO A VENEXIA
ME PAR DE ESSER UN CAN.